Cała drużyna:

Innsmouth – Hotel

   - Dobrze więc. Proszę iść zatem do góry po schodach. – wskazał ręką na stojące nieopodal schody – Na drzwiach do pokojów widnieją numerki   -


-------------------------------
Dla przyspieszenia możecie sami opisać wystrój pokoi. Byle tylko nie było zbyt futurystyczne.

Dante Capone

  -Dziękuję, masz tu stówę, kup sobie nowy garnitur.- Podniósł z blatu klucz do "trzynastki". Poszedł ze swoją walizką na górę, pokój był na pierwszym piętrze.
  Poza ubikacją "specjalnie" dla mieszkańca tego pokoju, nie było tu żadnych wygód. Zdezelowane, podwójne łóżko, stara lampa, niewielka komoda i okno z widokiem na morze. Położył się na łóżku i czekał...

Jack Martin:

Innsmouth – Pokój

   Jako, że pokój Jack`a znajdował się najbliżej schodów pierwszy do niego dotarł. Coś jednak mówiło detektywowi, że to portowe miasteczko jest inne niż wszystkie inne. Nie opuszczało  go też przeczucie, że od samego początku dostania się tutaj ich poczynania są bacznie sprawdzane. Jakby ktoś bał się, że mogą odkryć coś lub może kogoś kto nie chce być odkryty.

   Rozmyślania jednak przerwało mu coś, co znajdowało się na stoliku. Podchodząc już do niego, rozpoznał pożółkłą kartkę; podobną trzymał dziś rano w Zajeździe Hibba oraz drobne lecz staranne pismo profesora. Szybkie przejrzenie tekstu. Teraz już wiedział co ma robić.

Cała drużyna

Innsomuth

   Cały dzień spędzili razem. Nic jednak ciekawego się nie wydarzyło. Profesor się nie odezwał. Ciekawe co go mogło zatrzymać? Przecież powiedział im, że spotkają się właśnie tutaj.

   Zwiedzanie tego opuszczonego przez Boga miasteczka też nie okazało się dobrym pomysłem. W kilkanaście minut po opuszczeniu hotelu z nieba lunęło. Można by pomyśleć, że nawet pogoda się od nich tutaj odwróciła. Cali przemoczeni wrócili do zajazdu.

   Razem zjedli kolację, a później rozdzielili się do swych pokoi.

Jack Martin:

Innsomuth – Późna noc

   Detektyw długo czekał aż wymogi pozwolą mu oddalić się od swych towarzyszy. Na półgodziny przed umówionym czasem spotkania, zaczął się zbierać. Jakby niebyło nie mógł przepuścić takiej okazji.

Dante Capone:

Innsomuth – Pokój 

    Młodego gangstera obudziło ciche stukanie do drzwi, które zaczęło narastać.

    - Szefie? – za drzwi dobiegły ciche słowa – Słyszy mnie szef? Mam ciekawe informacje. Jeden z pańskich kolegów właśnie opuścił hotel. Wydawało się, że gdzieś bardzo się śpieszy.

Jack Martin:

Innsomuth – Miasto

   Miasto pogrążone było w ciszy. Z oddali tylko dochodziło ciche ujadanie psów. Jednak po chwili, która w tym miasteczku mogła wydawać się wiecznością i ono ucichło.

   Budynki oraz droga którą obecnie zmierzał detektyw skąpane były w świetle księżyca. Zapewniał on akurat tyle światła by bez przeszkód można było podróżować. Teraz też dotarło do Jack`a że większość mijanych domów od dawna jest pusta. Świadczyły o tym zarośnięte trawniki oraz zerwane z zawiasów okiennice.

   Na umówione miejsce spotkania trafił bardzo szybko. Uważał również by żadne wścibskie oczy go nie dostrzegły dlatego kluczył pomiędzy domami by zgubić nieproszone osoby które mogłyby go śledzić. Klify na których miało dojść do spotkania okazały się bardzo zwodniczym miejscem. Teren był podmokły, a jeden nieodpowiedni krok mógł okazać się ostatnim w życiu.

   - Witaj Jack   – odszedł do niego ciszy szept za niego – Miło mi że przybyłeś

Dante Capone:

Innsomuth – Miasto

   Coś było nie tak. Tego gangster był na pewno pewien. Z początku śledzenie Jack`a było bardzo łatwe i nawet małe dziecko poradziłoby sobie z tym. Jednak po kilkunastu minutach detektyw znacznie przyspieszył oraz zaczął kluczyć pomiędzy domami. Na dodatek niewiadomo kiedy ani skąd nadeszła mgła która i tak pogorszyła kiepskie warunki które zapewniało światło księżyca.

   Po pół godzinie Dante musiał przyznać się przed sobą, że zgubił detektywa. Pozostawało tylko jedno pytanie: Co było na tyle poważne by opuszczał on w środku nocy swój pokój oraz dla kogo lub czego zachował takie środki ostrożności?

Artur McFeely:

Innsomuth – Pokój Artura

   Obudziło go ciche pukanie do drzwi.

   - Panie Arturze – dochodziło za nich. Głos wydawał mu się skądś znajomy – Panie Arturze musimy porozmawiać. To jest bardzo ważne.

Dante Capone

  ~Cholerny gliniarz. Tak łatwo mi nie umkniesz...~
Dante nadal kluczył wśród uliczek, licząc na to, że natrafi na Jacka. Chciał wiedzieć, czemu tak bardzo skrywał ten nocny wypad.

Jack Martin:

Innsomuth – Spotkanie

   Za prywatnym detektywem stał nie kto inny jak profesor Cowles. Wyglądał na przerażonego. Jego cera w świetle księżyca nabrała dziwnego bladego odcienia.

   - Panie Martin – powiedział – może już pan schować ten pistolet. Mamy niewiele czasu, oni już są i tak w mieście. Broń na nic się zda z mocami które panowie przebudzili  –

Dante Capone:

Innsomuth – Miasto

   Kolejne minuty uciekały. Młodego przestępcę zaczęła dopadać już frustracja, gdy jego nadzieje na odnalezienie Jack`a się ziściły. Stał na południowym skraju miasta i na dodatek nie był sam. Towarzyszyło mu pięcioro nieznajomych, tych samych których kilka godzin wcześniej mieli przyjemność spotkać  w Arkham.

Artur McFeely:

Innsomuth – Pokój

   Za drzwiami stał nie kto innych jak profesor Cowles. Jego znoszone i poplamione błotem ubranie wisiało na nim jak worek po ziemniakach. Twarz wydawała się bardziej wynędzniała niż jeszcze kilka godzin wcześniej.

   - Dzięki Bogu – wychrypiał – Pana jeszcze nie do sięgnęli.