Jack Martin

Drzwi zatrzasnęły się za brunetem. Na łóżko rzucił swój długi brązowy płaszcz oraz kapelusz i ruszając do swojego krzesła przeglądał pocztę. Wszystko w porządku, oprócz tego jednego telegramu. Podrapał się po nieogolonej bródce zaciekawiony. Nie spodziewał się, że dostanie od niego wiadomość. Może jakiś przełom? Usiadł zmęczony wszystkim na krzesło i zarzucił do tyłu włosy, które mu opadły na twarz. Wyciągnął telegram i na głos przeczytał sobie pod światłem.
- Co planujesz, Eliasie... - zapytał się siebie i zaczął bawić się telegramem. Zaczął gryźć paznokieć z zdenerwowania, ale przypomniał sobie o innym wyjściu. Wyciągnął z paczki papierosa i zapalił. Trzy dni pomyślał patrząc na nocne życie miasta za oknem.

Jack Martin

Stukał telegramem o stół próbując namyślić się co robić. Po chwili popatrzył na półkę z książkami.
-  Czarna Siła... - przeczytał na głos jeden z tytułów. Nie widział go z tej odległości, ale widział okładkę. Już wiedział co robić, ale poczeka aż będzie blisko południa. Nie ma co dzwonić o tej porze do Kensingtona.
Wszedł do łazienki i zaczął bawić się prysznicem. Był jedynym, który miał taki w okolicy. Spojrzał na rączkę i przypomniał sobie o przeszłości.
W dawnym domu też miał prysznic. Żona nalegała, że chce taki, bo to by przyspieszyło by kąpiel. Wolał sobie spokojnie poleżeć, ale dla kobiety jego życia zrobiłby wszystko.
Załączył zimną wodę i zaczął swoją krótką kąpiel. Po kilku chwilach nie wytrzymał i załączył ciepłą. Nie czyścił się mydłem. Po prostu spoglądał i pozwolił wodzie spłynąć po nim.
- Carlyle...

Gdy skończył swoje mycie już spokojnie mógł wyjść na dwór, po gazetę. Ubrał się w swój garnitur, zarzucił płaszczem i położył na głowę kapelusz. Właśnie miał zamknąć drzwi.
- O, pan Martin. Po gazetę się wybieramy? - usłyszał głos mężczyzny dobiegający z końca korytarza. Blok w którym mieszkał mógł pomieścić z kilka rodzin, więc to było naturalne, że kogoś spotka. Tym razem to był Henry Frolls, fryzjer.
- Dobry dzień. Do pracy, panie Frolls?
- W rzeczy samej. Do zobaczenia. - Frolls zszedł na dół, a Jack spoglądał cały czas na niego dopóki nie zniknął na parterze.
Kolejny kłamca? zapytał się siebie w myślach. Zamknął drzwi i ruszył w swoim kierunku.

Przy straganie z gazetami stał John. Już kilkanaście lat pracował przy gazetach i zna już Jacka. Co dzień przychodzi po gazetę i mieszka dosłownie kilka kroków obok.
- Nowa gazeta, John? - spytał kolegę, który właśnie rozcinał paczkę gazet.
- Mhm. - był małomówny, ale miły. Podał Jackowi gazetę, który zaczął ją przeglądać poszukując ciekawych informacji.

Jack Martin

Pomasował się po brodzie przeglądając brukowiec. Po chwili, gdy już John stanął w swoim straganie to spojrzał na niego pytająco.
- Masz starsze wydania tego brukowca, prawda?
- Tak... a co?
- Na razie nic. Pokaż co tam masz.
John wyciągnął kilka niesprzedanych wydań gazety, które szybko Jack zaczął przeglądać w poszukiwaniu jakichkolwiek informacji.

Jack Martin

- I co? - spytał John zaciekawiony sytuacją. Jack przejrzał wszystkie gazety, ale nie znalazł nic co by zwróciło jego uwagę. Wyciągnął notes i zapisał adres oraz kontakt z redakcją. - Jakiś problem? - spytał ponownie i wybił Jacka z transu.
- Emm... co? A.. nic, nic. Szukam czegoś, ale widocznie musi być w innym wydaniu. Możliwe, że w starszym. Może posiadają go w siedzibie lub będzie w jakiejś bibliotece. Wezmę to stare wydanie... ma jeszcze nie rozwiązaną krzyżówkę. - ostatnie zdanie powiedział uśmiechając się i dając ćwiartkę. - Do zobaczenia, John.

Wrócił do swojego mieszkania na chwilę. Do jego listy "na dziś" doszła biblioteka i brukowiec, ale pierw Kensington. Wziął telefon do łapy i usiadł z nim na sofie. Zapomniał o jednym - o numerze. Wstając upadł mu na ziemie kapelusz, ale go nie podniósł. Podszedł do biurka, gdzie trzymał wszystkie ważne rzeczy. Otworzył pierwszą szufladę, w którym znajdywała się spluwa, a pod nią pliczek dokumentów. Położył broń na stole, a do ręki wziął dokumenty. Chwila przeszukiwania i znalazł telefon do znajomego.

Wracając podniósł kapelusz i położył koło siebie. Zadzwonił spokojnie do Kensingtona. Miał nadzieję, że będzie w redakcji.
- Witam. Nazywam się Jack Martin. Chciałbym porozmawiać z redaktorem Johanem Kensingtonem. Jeśli nie przypomina sobie mnie, to proszę powiedzieć, że jestem dobrym kolegą Jacksona Eliasa. - powiedział trochę jąkając się do sekretarki. Miał nadzieję, że będzie lub chociaż umówi się na spotkanie z Kensingtonem.

Jack Martin

Pomasował brwi słysząc odpowiedź sekretarki. Nie był zbyt zadowolony.
- Tak. Jestem, jestem. Zamyśliłem się na chwilę. - niecierpliwa? pomyślał, ale to nie była ta odpowiedź. Mocną chwilę się zamyślił i nic nie mówił do telefonu. Nie przejmując się mówił dalej. - Proszę mu przekazać, że chciałbym z redaktorem porozmawiać w sprawie Jacksona Eliasa. Niech zadzwoni pod wieczór. Pewno wtedy będę w domu. Mój telefon to pięć, pięć, pięć. - podał kobiecie swój telefon i pełny adres. Sądził, że Kensington nie pamięta już go, a jak pamięta, to i tak lepiej się zabezpieczyć.
- Dziękuję. Do widzenia.

Pogoda była ładna, ale Jack jej nie zauważał. Był zamyślony. Zszedł właśnie do biblioteki. Słyszał rozmowy ludzi, którzy przechodzili obok. Wolał ich nie słyszeć. Miał własne problemy.

W środku przywitał go starszy pan. Okulary, siwe włosy. Brakowało mu laski, ale jeszcze potrafi chodzić o własnych siłach.
- Witam. Poszukuję starszych wydań "Tu i tam w Nowym Jorku". Gdzie mogę znaleźć? - próbował się uśmiechnąć, ale nie potrafił tego od dawna.
- Może jakieś się znajdą. Tam. Pomiędzy tamtymi regałami powinny być stosy starych gazet. - Jack podziękował i ruszył szukać.
Wziął stertę gazet i zaczął przeglądać.

Jack Martin

Nie mów hop dopóki nie przeskoczysz tak skomentował w myślach ostatnie zdanie artykułu. Nie był zadowolony z tego co znalazł. Więcej pytań niż odpowiedzi.
- Zamykamy. - wyrzucił Jacka z transu bibliotekarz. Dopiero teraz zauważył jak ciemno jest na dworze.
- Nosz! A ja czekam na telefon. - spogląda na stos numerów magazynów, które zebrał. - I jeszcze nie zrobiłem notatek.
- Może pan sobie je wziąć. Nikt ich nie przegląda.
- O. Dziękuję bardzo. Ratuje mi pan skórę. Mało czasu mam. - wstał i zaczął zbierać swoje rzeczy i gazety.

- Miłej nocy życzę. - tymi słowami pożegnał się z staruszkiem z biblioteki. Na dworze przywitał go deszcz. Widząc, że pogoda go nie lubi schował gazety pod płaszcz i zapiał się mocniej. Trzymając kapelusz ruszył do domu. Śmierdzi mi to pomyślał przypominając sobie to co niedawno przeczytał.

Przemoczony położył płaszcz na wieszaku i zamknął szczelnie mieszkanie. Nikt już go nie odwiedzi i chyba nie będzie wychodził. Oby.
Rozsiadł się z gazetami i notesem przy biurku i rozpoczął spisywanie istotnych informacji z reportaży.
- Hmm... chyba jeszcze żyją. - podrapał się po głowie. Coś tu nie pasowało, ale co. Za szybko odnaleźli sprawców? zapytał się sam siebie. Zanim mógł dalej o tym myśleć, to przypomniał mu się telegram, który dostał. - A niech cię szlag Jackson... chyba nie chcesz żebym z tobą ruszył do Kenii?

Jack Martin

Spokojne robienie notatek przerwała mu błyskawica. Podskoczył na krześle. Wstał z krzesła porzucając na tą chwilę pisanie i ruszył pod okno, aby pooglądać deszcz. Kochaliśmy deszcz powiedział do siebie przypominając żonę. Pamięta jak nocami siedzieli na sofie spoglądając na okno na które lawina wręcz kropli upadała.

Puknięcie do drzwi przerwało jego wspominanie dawnych czasów. Za drugim razem dopiero zrozumiał, że ktoś puka do drzwi.
- Już idę... - powiedział podchodząc do drzwi i otwierając. Trochę zdziwił, że Johan przyszedł do niego w takiej pogodzie.
- Dobry wieczór, Johan. Zabiorę ci płaszcz.

Gdy Johan usiadł już na krześle, to Jack podał mu telegram. Jak tylko go czytał, to położył przy nim jego notatki na temat wydarzeń oraz część numerów gazety.
- Jackson chyba ma zamiar się wpakować w niebezpieczną sytuację. Bardzo mi ta sprawa śmierdzi. Jakoś nie chce mi się uwierzyć, że tak łatwo odnaleźli sprawców... a ciał ważnych osób nie odnaleźli.