Sesja Wampira: Mroczne Wieki.
Lasard(Maciek) - Assamita Sarmir
Wing(Przemek) - Tzimisce Seweryn
Aviusz(Łukasz/Ave) - Gangrel Maksym
Havoc(Paweł) - Narrator

Seweryn "przypadkowo" zabija ghoula od Maksyma.
Maksym - Ej! To mój ghoul! Odkupujesz!

Cała grupa zastanawia się, jakby tutaj obrazić Assamitę i Maksym wyskakuje.
Maksym - Mam pomysł Sewerynie! Co ty na to abyśmy rozsmarowali Assamite na drodze i nazwali to asfalt?

Assamita po zabiciu swojego pierwszego dziecka pyta Seweryna (przyszłego księcia Krakowa) czy może dostać pozwolenie na stworzenie wampira. Wszyscy od razu - jak tutaj sobie z niego zażartować.
Narrator - Książę będzie musiał sprawdzić z planem infrastruktury czy potrzebuje więcej asfaltu na drogach.

nie jest to z gry, lecz z książki Zadanie Goblina, ale mi się spodobało:

Nawet płonący trup ma swoje jasne strony

Goblin Jig, w trakcie ucieczki przed płonącym nieumarłym

Sesja prezentacyjna Wolsunga:
GM-Ja
BG-człowiek sportowiec, znany rekordzista w nurkowaniu na jednym wdechu (nie wiem czy ten sport jakoś się nazywa).
Ja: Ale przecież ty możesz podpłynąć do niego i go uratować.
BG: Ale ja nie umiem pływać. Ja tylko nurkuje.

Przypomniał mi się motyw z sesji WHFRP, którą kiedyś prowadziłem. Dwóch graczy - elf iluzjonista i krasnolud czarodziej wojenny. Obaj podróżują dyliżansem, który staje się celem napaści dystyngowanego rozbójnika-szlachcica w rodzaju zorro - takiego w ładnym stroju, z pięknie wyszywaną maską na twarzy. Elf stanął na wysokości zadania i rzucił czar i zmienił się w wymachującą wachlażem damulkę, natomiast krasnolud wylazł z karety i opisał jak rzuca czar "lot" i pomimo gróźb wzlatuje na szczyt pobliskiego drzewa i czeka na reakcję. Jako że wyglądał on dosyć osobliwie (krasnolud mag, no jasne) i nie chciał oddać sakiewki rozbójnicy mając srogi ubaw zwyczajnie  zestrzelili go z drzewa lekko obili i zrabowali kosztowności. Bywa. Gracz się obraził i z pełnym przekonaniem dyskutuje:
- A czemu mnie wzięli np. za jakieś leśne bóstwo? To byli prości ludzie!
Tłumaczę mu więc po raz kolejny, że nie tacy prości, wręcz zmanieryzowani, wykształceni i prawdopodobnie przedstawiciele znudzonej szlachty szukającej nowych podniet. A ten dalej swoje - że śmiszny latający krasnal był dla nich jak leśne bóstwo i powinni paść na kolana i składać ofiary - i to wszystko z pełną powagą. Wraz ze współgraczem długo nie mogliśmy dojść do siebie. Ze śmiechu.

Gracze to dziwny naród, oj dziwny .

Nowy Świat Mroku, a raczej system, bo gramy w Gwiezdne Wojny. Nic się jeszcze nie dzieje i Narrator mówi:
- Dobra... rzućcie mi Czujność + Opanowanie.
Chcieliśmy już wziąć kości i rzucać, ale Narrator nas powstrzymał.
- Nie, moment! ... TO BEZ SENSU!
Powiedział to z takim żalem do samego siebie. Może Narrator słyszy głosy w głowie?

Dzisiejsza sesja Matrixa:

   Ja jako MG każe jednemu z graczy przetestować umiejętność Strzelanie, ten bierze dwie kostki i rzuca ( W międzyczasie nakładam na wynik rzutu modyfikator -3 ) Gracz spogląda na kostki i głośno mówi do wszystkich: 4 minus 3 równa się 4. 
Ach ta dzisiejsza matematyka

Ostatnio edytowany przez Darth Misiekh (2010-12-18 22:57:07)

Dungeon & Dragons

Pierwsza przygoda, kampania trochę bardziej przyziemna, realistyczna, postacie na 1 poziomie, mistrz gry odebrał nam wszystkie pieniądze których nie wydaliśmy przy tworzeniu postaci. Ledwie uniknęliśmy konfiskaty reszty naszych dóbr i pobicia przez bandę dryblasów; staramy się wyprosić od karczmarza noc w którymś z pokoi w zamian za przysługę - proponuje nam wyciągnięcie od dłużnika sztuki złota.
Jeden z graczy: A jeżeli nie będzie miał kasy?
MG jako karczmarz: To wybijcie mu wszystkie jego zęby i mi je przynieście.
Ja: A na co Ci jego zęby? Kto to kupi?
MG: Nikt, ale czasem dodaje skruszone zęby do piwa dla smaku. Może się napijecie?
Ja: Nie dzięki, pewnie gryzie w zęby...