Bryliant

Zwinięty dotychczas biało śnieżny smok wyprostował się i usiadł w rodzinnym legowisku nie czuł się zbyt dobrze ponieważ dokuczało mu słońce, które świeciło na niego po chwili namysłu ozwał się do swoich braci

-Bywjcie zdrów bracia ja lecę poszukać sobie chłodniejszych miejsc do zamieszkania, potem zabrał swoją część majątku i wystartował kierunek obrał w stronę lodowych gór, kiedy tak przelatywał nad wioską widział jak jedni ludzie mordują drugich po przez chęć zdobycia pieniędzy i nowego terytorium. Nagle jedna z największa z chat stanęła w płomieniach. Zniżył lot, i kiedy to uczynił swój majątek schował w wielkim stogu siana uczyniwszy to znowu wzbił się w powietrze podleciał tak aby nikt go nie zauważył i szybko przemienił się w człowieka, o normalnym kolorze skóry i błękitnych oczach oraz białych jak śnieg stojących włosach stojących w górze. Podbiegł do palącej się chaty gdzie ludzie krzyczeli że tam jest dziecko, niczym się nie przejmując wskoczył w płomienie a za pomocą swojej magii którą skoncentrował w dłoni, dotkną  ostatniej zdrowej jeszcze choć już podpalonej belki,  kiedy dotknął jej ogień zaczął znikać a chata zaczynała pokrywać się delikatnym szronem a ludzie którzy byli wokół niej poczuli zimno. Jak ogień zgasł Bryliant podszedł do dzieci i wyciągnął powoli rękę aby nie przestraszyć dziecka i powiedział łagodnym głosem -Nie bój się, już ci nic nie grozi. Choć ze mną znajdziemy twoją matkę. Po tych słowach uśmiechną się...

Ostatnio edytowany przez Bartek (2010-05-26 07:25:34)

Orglast
(Greyu)

Tłum nie chciał uwierzyć w to co mówi człowiek. Cześć nawet zaczęła rozmawiać o przeprowadzce.
Najbardziej był zainteresowany jeden człowiek. Był ubrany jak typowy człowiek pustyni. Nawet chusta zasłaniała część jego twarzy, a przy pasie miał dwa pięknie zdobione sejmitary. Gdy tylko Chalantar miał zamiar opuścić miasto, to go zatrzymał.
- Tak szybko nas opuszczasz dobrodzieju? Może zostaniesz na dłużej... jestem Abhar Mu-Rahn.

Staldrog, rok 150

W cieniu Gór Granicznych leży bulgoczące bagno, a w nim stare ruiny, porzucone przez ludzi wieki temu. Ponad korony martwych drzew wystaje duża kamienna baszta, a na niej wyleguje się bestia z najgorszych ludzkich koszmarów- wielki jaszczur o skórze pokrytej czarnymi jak smoła łuskami i z wielkimi błoniastymi skrzydłami. Choć nie tak duży jak wiele innych z jego gatunku, jego wygląd przerażał bardziej niż niejeden ze starszych smoków. Z podniesioną wysoko głową, na długiej szyi wyglądał zza konarów w dal, najdalej jak potrafił, jednak na horyzoncie wciąż widział tylko drzewa, choć już zdrowe, z zielonymi liśćmi je pokrywającymi. Z długiego pyska i nozdrzy Staldorga wylatują co chwilę obłoki ciemno zielonej pary. Nie mogąc dostrzec nic na horyzoncie, w dół spojrzał gdzie po placu treningowym starej twierdzy stały dziesiątki jego popleczników; choć głupich i zniedołężniałych to przydających się w wielu sprawach. Gnijące i rozpadające się zwłoki ludzi i nieludzi, obudzonych po śmierci przy użyciu czarnej magii, czekały teraz w bezruchu na rozkazy swego pana wydając z siebie pomruki i pojękiwania.

Jego słuch wyłapał nagle jakiś dźwięk w górze, a gdy obrócił głowę by się temu przyjrzeć zobaczył, że wysoko na niebie, tuż nad jego legowiskiem lecieli dwaj jego kuzyni trzymając w szponach duże skrzynie ze skarbami- Bryliant, którego choć uznawał za słabeusza pomagającego rasie winnej służyć smokom, to starał się z nim utrzymywać pokojowe stosunki, gdyż nie zamierzał krzywdzić nikogo z własnej rodziny; i Chalantar, będący bliżej jego sercu, gdyż mieli podobne ideały, choć ich sposoby dążenia do wypełnienia ich znacznie się różniły: Chalantar palił wioski, zabijał wieśniaków i zdobywał "sławę" strasząc w ten sposób ludność, a on wolał walkę partyzancką- zdobywanie informacji o wrogu, szantażowanie go, przeciąganie na swoją stronę czy to z jego własnej woli, czy przez zabicie i zmianę w nieumarłego, ciche likwidowanie króla, próby przejęcia jego miejsca. A jeżeli to nie poskutkowało to straszenie ludności żywymi trupami, a potem doprowadzanie do zamieszek, osłabianie ich woli i sił, i dopiero wtedy atakowanie, w momencie ich największej bezsilności.

Bestia podniosła się na nogi, rozpostarła skrzydła i wzbiła się w powietrze; unosiła się coraz wyżej i wyżej, na początku nie spuszczając z oczu swoich kuzynów, a potem skręciła i poleciała w stronę gór, do legowiska Victhora do którego czuł podobne uczucia jak do Brilianta, choć łączy ich więcej cech wspólnych- chce panować i zdobyć siłę, choć za bardzo spoufala się z ludźmi, trochę dziwny, ale to w końcu członek rodziny. Staldrog chciał dowiedzieć się od niego, z jakiegoż to powodu dwaj z czwórki smoczych mieszkańców Gór Granicznych, gdzieś odlatują.

Ostatnio edytowany przez Lasard (2010-05-27 12:43:08)

Chalanthar

  Nie dobrze...Bohater , jednak nie wykorzystał okazji by zlikwidować smoka. Prawdziwy przeciwnik...wkońcu mu się jakiś trafił , a może uda się przekabacić go na swą stronę. Musiał mieć się na baczności. To okazja żeby pobawić się z tym bohaterkiem.

  Przejście na drugi koniec miasta zajęło mu około pół godziny. Nie chciał dać Abharowi satysfakcji , a przy okazji zdobyć więcej zwolenników. Znalazł kolejną mównicę i wygłosił podobne kazanie...

Bryliant

Po pewnym czasie wyszedł z chaty trzymając za rękę dziecko, kiedy wyszedł zakrzyknął :
-Czyje to dziecko jest, proszę o szypkie przybycie nie mam zbyt wiele czasu !-




Rok 150 dzień 1 godzina 13

W cile człowieka miał eszcze zostało 10-9 godzin.

Ostatnio edytowany przez Bartek (2010-05-26 07:51:07)

Ruiny Lodowego Czerepu
(Bartek)

Bryliant gdy nadlatywał pod fortece widział kogoś przy jej wrotach. Dwunogi. Niski. Broda. Krasnolud stał przy tej bramie i coś sprawdzał. Nie wyglądał na wojownika. Nie posiadał broni przy sobie, a jedynie ciepłe ubranie i parę okularów na twarzy. Najwidoczniej był zajęty tym co robi, ponieważ nie usłyszał jak nadlatuje Bryliant i ląduje w przedsionku.
Brama była zamknięta, więc krasnolud nie mógł wejść do zamku.

Victhor

Był dzień. Piękny dzień, słońce świeciło mocno, a jego promienie wpadały przez zwężony, choć nadal ogromny otwór będący wejściem do o wiele większej jaskini. Światło wdzierało się przez wejście - będące nieco powyżej poziomu podłoża wewnątrz - oświetlając całą grotę, a w niej trzy kształty naprawdę dużych istot. biały, brązowy i mosiężny, jak chcą smokolodzy. Tylko ten miał podniesioną głowę. To wyglądał przez wejście, to skłaniał głowę w zamyśleniu, to kiwał nią w takt myśli. Biały Bryliant i brązowy Chalantar spali w tym czasie, czy też udawali sen. Tak mijały spokojnie kolejne godziny. Słońce wędrowało po nieboskłonie, a plama światła przesuwała się po skałach. W pewnym momencie zaczęła wpełzać na ogon Brylianta. Mosiężny Victhor zaczął się mu przyglądać z zaciekawieniem. Minęło kilkanaście minut, w czasie których najpierw raz, potem drugi, a później coraz częściej słychać było zirytowany pomruk białego smoka. Wreszcie ocknął się i poderwał na nogi z rykiem, zezłoszczony. Obudził tym Chalantara, który szybko uniósł i wygiął szyję. Bryliant stwierdził, że nie wytrzyma dużej. Poszedł gdzieś wgłąb jaskini, skąd po chwili doleciał szum. Bryliant znów pojawił się w świetle. Wyleciał na swych potężnych skrzydłach, w przednich łapach trzymając kufer z resztką majątku, niegdyś należącego do ich rodziców. ~Cóż... Zdobyli, żyli, wydali... Dobrze chociaż że nam coś zostawili... Tak, przeżyli chyba dobre życie...~ tak myślał Victhor, patrząc za oddalającym się Bryliantem. Nagle podniósł się Chalantar. Również poszedł w ciemność. Po chwili wyszedł z niej, ale się nie zatrzymał. Szedł dalej, dumnie i majestatycznie. Nie odezwał się, nie spojrzał nawet w stronę ostatniego leżącego smoka. Wspinając się trochę, wyszedł przez otwór na szeroką, skalną półkę. Wtem ugiął nogi i wybił się silnie. Machnął skrzydłami i odleciał. Victhor został sam. Wróciła naturalna cisza. Smok długo patrzył za braćmi, zatopiony w myślach. Wiatr szumiał między wąskimi prześwitami w skałach, pył mienił się w promieniach słońca. Nie było słychać śpiewu ptaków. W końcu to Smocze Leże.Tu nie jest bezpiecznie. Wtem Victhor nagle szarpnął głową. Usłyszał szum, a po chwili wejście do jamy przesłonił ciemny kształt.
- Witaj Staldrogu, trzeci bracie. Chalantar i Bryliant właśnie odeszli. Nie spodziewam się, by mieli szybko wrócić. Jednak zostaję ja. Co cię sprowadza? - mimo lekkiej niechęci do zamiłowań brata, Victhor zawsze starał się być wyrozumiały. Choć spodziewał się, że mu się to nie opłaci, po prostu taki był. Wciąż patrzył na smukłą sylwetkę czarnego smoka. Gestem przywitania i zaproszenia - delikatnym kiwnięciem głową - zaprosił go do środka.

Ostatnio edytowany przez Huzar (2010-05-27 15:28:58)