czy to jest ten sam Kether, którego ciągle cytują w podręczniku?

Nie. W sporym stopniu go sami stworzyliście. W przygodzie z podstawki jest Lisem z czarnymi włosami i "oczami jak ogień" (tak coś mi świta).

OK, co ja pamiętam z fabuły:

- Przybyło bodaj 13 gości, potem sprawdzę listę i wypiszę.
- Xernes dał jak wiadomo, hehe, wannę. Kether dał figurkę orka zrobioną z orichalku. Ghunz (chyba?) dał rzeźbę przedstawiającą wilka i pająka. Satha dała lisie wino (?). Broń pojedynkowa była od matki Wiwera (?). Innych nie pamiętam, zajrzę jeszcze do notatek.
- Vylvyn miał tendencję do chlania i rozrywania płaszczy .
- Zabawna była śmierć Bahamona (tak się zwał ten szpieg Kavamadiego?).
- Havim zginął z łap orków.
- Przebieg rzezi jeszcze opiszę, tj. mam zapisane kto dostał ranę 5 itp.

OK.

Zakończyłem opis poprzedniej sesji (vide powyżej).

Po okrutnej bitwie z orkami, życie (dla większości) toczy się dalej. Havim nie żyje, Bahamon jest w lochach, otumaniony lisim winem i skuty łańcuchami, Kavamadi zostaje odeskortowany do pokoju w pałacu i trzymany pod strażą.
Wiwer zbiera ven i pozwala hrabiemu Ketherowi na wykonanie krótkiej przemowy na temat właśnie stoczonej walki i jego doświadczeń z orkami. Następnie Wiwer zabiera głos i oznajmia, iż ma zamiar skoro świt zapuścić się w pogoń za orkami, dopaść je na ich ziemi i zlikwidować. Ma nadzieję, iż wszyscy, którzy nie odnieśli większych obrażeń, wyruszą razem z nim. Reszta pozostanie natomiast jako obsada zamku.
Oświadcza również, że zebrało się wiele spraw wymagających omówienia i dlatego przez noc planuje wezwać niektórych i przerwać im sen, aby móc omówić te zagadnienia. Życzy więc wszystkim dobrej nocy. Na początek chce rozmawiać z hrabią Ketherem.

Rozmowa toczy się głównie na temat orków, z którymi przyszło im walczyć. Kether, głównie przy pomocy Xernesa, sporządził obszerne mapy tuneli, skąd pochodzą orkowie. Razem z mapami Wiwera, powinny one stanowić kompletną mapę. Wiwer dopytuje się o wiedzę Kethera na temat tych orków. Kether przywołuje starożytną legendę. Mówi ona o drugiej rasie służących, stworzonych przez królów-czarodziejów. Rasa ta ponoć wyginęła bezpowrotnie. Jej twórcą był król, którego grobowiec, wg legend, znajduje się na terytorium obecnego Mantu. Kether posiada ilustrowaną księgę, w której opisane są te stwory, a których wizerunki odpowiadają dokładnie wizerunkom orków, które wtargnęły do zamku. Szlachcic tej rasy przypomina pająkowatego stwora, którego Ghunz zabił podczas polowania w Mantu. Opowieść Kethera jest dość przerażająca. Wiwer nie znajduje jednak w księdze ilustracji przypominającej orka, którego zabił w drodze do Mantu. Napomina o tym Ketherowi, a ten bardzo zainteresowany podąża za nim do jego laboratorium. Kether po raz pierwszy widzi ten typ orka, ale zna go z opowiadań. Chociaż do tej pory nie wierzył baronowi [jak będę miał notatki to sprawdzę jak on się nazywał], gdy ten opisywał mu te stwory.
Wiwer rozpoczyna też rozmową na temat wydarzeń związanych z Bahamonem, Kavamadim oraz Hekmeth i prosi o radę. Kether stara się być ostrożny w osądach i radzi wstrzymać się z jakimikolwiek decyzjami aż do momentu przesłuchania Bahamona.
W tym momencie wpada strażnik z informacją, iż strażnicy pilnujący Bahamona zostali obezwładnieni, a on sam zniknął. Wściekły Wiwer ciska czym popadnie w strażnika przeklinając bandę nierobów na czym świat stoi. Następnie pyta Kethera, czy ma jakiś sekretny sposób na odnalezienie Bahamona. Kether chwilę się waha, po czym proponuje umowę: w zamian za dołożenie wszelkich starań aby odnaleźć Bahamona, Wiwer zobowiązuje się dołożyć wszelkich starań, aby jak najszybciej wyruszyć w pościg za orkami i zlikwidować zagrożenie z ich strony. Umowa zostaje przypieczętowana krwią.

Udają się razem do pokoju Bahamona, aby Kether mógł użyć jakiejś rzeczy należącej do zbiega, aby go odnaleźć. W pokoju odnajdują list Ufro, który informuje, iż obecnie Bahamon należy do niego i przeprasza za najście. Kether używa listu aby zlokalizować Ufro dwie godziny drogi od zamku Nionin. Zabiera swoją straż przyboczną (a może strażników dróg?) i wyrusza w pościg.
Wiwer poleca służbie (Garyan oraz szpiedzy) sporządzenie kopii map podziemi dostarczonych przez Kethera i Xernesa.

Gdzieś w międzyczasie Ufro dostaje się do sypialni Ursuna, paraliżuje jego i jego żonę, po czym wynosi go gdzieś w zakamarki zamkowe. Po ocuceniu, Ursun znajduje się obok związanego Bahamona. Ufro zmusza Bahamona, ten przyznaje się, iż na zlecenie Kavamadiego zabił Hekmeth. Ufro opisuje Ursunowi, w jaki sposób ten może się dostać sekretnym przejściem do pokoju Kavamadiego. Sugeruje mu, że jego złamane serce domaga się zemsty. Następnie odnosi Ursuna do sypialni.
Ursun, pchany żądzą zemsty, czyni jak mu doradził Ufro. Przedostaje się do sypialni Kavamadiego tajnym przejściem. Napada na niego. Napadnięty praktycznie się nie broni. Ursun masakruje go, łamie mu rękę (jeżeli dobrze pamiętam). Nagle ktoś odciąga Ursuna do tyłu. Okazuje się, że jest to Tvenja. Ursun silnym ciosem w twarz odrzuca ją od siebie. Ponownie rzuca się na Kavmadiego, robiąc mu miazgę z twarzy. Hałas zwabia innych do pokoju, w tym Wiwera. Po drodze do pokoju spostrzega, że strażnicy leżą przy drzwiach nieprzytomni. Zamyka wszystkie drzwi, każe Tvenji nie ruszać się i nie wtrącać. O dziwo, Tvenja się słucha. Stanowczość Wiwera robi na niej wrażenie.
Gdy Wiwer stwierdza, że Kavamadii ma już dość, interweniuje - przywołuje Ursuna do porządku. W tym momencie do pokoju wchodzi również Roana, żona Ursuna. Wiwer nakazuje jej zabrać Ursuna do sypialni.
Zaprowadza porządek, Tvenji nakazuje zaopiekować się Kavamadim.

Potem bierze na rozmowę Ursuna. Co u licha ten sobie myślał, próbując zabić jego gościa w jego domu! Ursun tłumaczy się, że działał z zemsty i żalu po ukochanej. Wyjawia Wiwerowi, jak został porwany przez Ufro i czego się dowiedział. Wiwer udziela mu bury, ale jest dość wyrozumiały, zważywszy na okoliczności.

Następną osobą, którą Wiwer prosi na rozmowę, jest Vylvyn Ru. Korzystając z posiadanych rewelacji, proponuje układ: on da mu na tacy zabójcę Hekmeth, a w zamian za to Vylvyn ma użyć swych wpływów w senacie aby poprzeć jedną sprawę, o którą poprosi Wiwer. Wiwer nie wymienia z imienia, kogo ma namyśli, gdy mówi o zabjócy Hekmeth. Vylvyn cały czas upiera się, że jest to Kavamadi. Wiwer zgadza się nawet, aby Vylvyn zabrał Kavamadiego do siebie. Wiwer zdaje się wspomina, że Kavamadii został mocno sponiewierany dopiero co. Gdy układ ma zostać przypieczętowany, Vylvyn żąda zobaczenia Kavadiego. Wiwer zgadza się na to. Tym razem strażnicy stoją na straży, aczkolwiek na widok Wiwera kulą się w sobie i usuwają z drogi.
Ku zaskoczeniu wszystkich, okazuje się, że Kavamadi nie żyje. Widać, że był brutalnie torturowany. Ma obcięte palce, mnóstwo ran. Własną krwią wypisał wyznanie: Kocham Cię Satho.
Obok na fotelu spoczywa ciężko ranny Ufro. Nieprzytomna Tvenja leży na podłodze. Wiwer i Vylvyn stoją jak sparaliżowani. Ufro przemawia - twardego strażnika pozostawił Wiwer na straży Kavamadiego. Przemowa ta służy jedynie odwróceniu ich uwagi. Otrzymują ukłucie i padają sparaliżowani. Podwładni Ufro, po wykonaniu zadania, zrzucają przebrania strażników. Ufro wyciąga zza koszuli "krwawiący" bukłak, dzięki któremu imitował ciężką ranę brzucha. Uciekają z zamku.

[koniec sesji]

Jak macie coś do dodania, to piszcie

----

Wiwerowi na kolejnej sesji chyba trzeba dodać aspekt wyczerpanie, albo coś takiego (ze słabością w sile i po całej nieprzespanej nocy, można go tagować praktycznie przy każdym teście).

Ostatnio edytowany przez Gladin (2010-08-19 22:14:53)

OK, sytuację mamy taką, że Kavamadii nie żyje, wy leżycie sparaliżowani (tj. Wiwer i Vylvyn) przez podstawionych szpiegów (udających żołnierzy), a prawdziwi strażnicy wypadają związaniu z szafy błagając o zlitowanie. Urfro i koledzy ledwie co zwiali przez tajne przejście. Hrabia Kether jest poza zamkiem - wyruszył w pościg za Bahamonem, który jeszcze parę godzin wcześniej najprawdopodobniej był razem z Ufro 2 godziny drogi od zamku (w kierunku ziem Ursuna).