Może niepotrzebnie odbierasz to jako film akcji? Faktycznie, dla niektórych film jak film. Po prawdzie i dla mnie był średni, widziałem wszystko co z czego wzięte, nawet podobny pomysł już czytałem. Ale! Porównując do tego, co kino oferowało nam przez ostatnie kilka lat, porównując do powtórek w telewizji i całego tego chłamu, Avatar jest od nich o niebo lepszy! Naprawdę, trzyma poziom, jest spójny i konkretny, zawiera pewne wartości i ukazuje wiele rzeczy troszkę inaczej, dzięki czemu ci, którzy o czymś nie wiedzieli bądź nie rozumieli, teraz zrozumieć mogą. Jeździłeś kiedyś konno? Długo? Bo jeśli długo konno pojeździsz, będziesz czuł, ze koń nie słucha Twoich poleceń, wydawanych twoim ciałem. On zgaduje Twoje polecenia! On czyta w myślach, Ty inaczej obciążysz ciało, bo pomyślisz, że będziesz skręcał, więc ułożysz ciało do skrętu, a koń zacznie skręcać! To było tam pokazane wspaniale. Możliwość podłączenia się do każdego stworzenia i do całej planety, przecież to jest właśnie to, o czym mówią wiccanie, o co tak naprawdę chodziło czarownicom, druidom, to było sednem wiary Indian i szamanów, tak dawnych, jak i dzisiejszych! Porusza sprawy już omówione. Prawda. Ale porusza je w nowy sposób, porównując to do Matrixa, czyni się chyba Avatarowi krzywdę. Polecam. Polecam również "Templariusze. Miłość i Krew", chociaż uważam, że tytuł jest dnem dna i trzech metrów mułu, bo powinien być przetłumaczony jako "Arn, Rycerz Templariuszy"

Tak, wyglądał jak gra, choć może i niezamierzenie. Z koncepcji określiłbym go jako film fantastyki, ewentualnie fantastyki naukowej. Ale dla mnie science fiction to to nie jest, głównie z powodu świata przedstawionego, który jest wybitnie fantasy. Wielokrotnie już tak bywało, że dzieje na innej planecie były wytłumaczeniem "poważnego" człowieka na opisanie historii fantasy. Dlatego, łącząc science fiction i fantasy, Avatar pozostaje filmem fantastyki. Może Fantastyki i akcji razem, bo faktycznie dużo się tam dzieje. Trochę jakby było wszystko upakowane w pigułkę, lepiej może byłoby zrobić 2 części, ale nie więcej.

Przełomem wielkim w technice nie jest, tak jak arcydziełem wszech czasów, ale jest kolejnym małym przełomem, których jeszcze niewiele, jeśli chodzi o jakość fabuły. Wyciąga poziom historii opisywanych z mułu i trzyma jakiś poziom. Przypomnieć można sobie te wszystkie "Córki d'Artgnana" i inne tego typu badziewia nowoczesne... dla mnie masakra umysłu. Bardziej się wciągnąłem jak przypadkiem obejrzałem któryś odcinek Hansa Klosa, a i tak nie od początku. Na szczęście Avatar wygrzebuje się z dna i fabuła jest na jako takim poziomie, choć nie rewelacyjna.

Jeśli o konie chodzi, to zależy od stopnia umiejętności. Można jeździć jak westernowcy bez przeszkolenia ujeżdżeniowego, czyli na pałę, na hura, rzucając się na koniu, zakładając twarde, raniące wargi konia wędzidła, obtłukując go umyślnie i nieumyślnie. A można koniem kierować poprzez przymknięcie dłoni (delikatne przyciągnięcie palców) i obrócenie głowy w kierunku jazdy. Koń cieszy się z jazdy, jedzie najlepiej jak umie, nic go nie obtłukuje, nie traci prędkości i zdrowia. A obaj kierują przecież ciężarem ciała.