Gonen

Gonen lekko ukłonił się w stronę technokraty.
-Pozdrawiam Panie , na imię mi Gonen , to właśnie ja jestem ukaranym egzorcystą. Pragnienie wiedzy i odkrycia owoca zakazanego zgubiło mnie , dlatego też tu jestem , mam nadzieję , że zdołam odpokutować winy pomagając technoklanom
Gonen miał dłuższe , brązowe włosy i szpiczastą bródkę. Miał na sobie skórzany płaszcz , długie skórzane buty i rękawice. Poobwieszany był (jak na rytualistę przystało) różnorakimi talizmanami których przeznaczenie było znane tylko dla innego rytualisty. Był egzorcystą , odganiał złe duchy i chronił innych ludzi przed ich działaniem. W swoim klanie i nie tylko w swoim klanie znany był jako Znawca Nieznanego , ten dorosły już mężczyzna miał talent  do swojego fachu. Z tego powodu właśnie znalazł się u technoklanytów. Wiedział już za dużo by mogły go zadowolić zwykłe księgi. Pragnął więcej wiedzy , nikt by go o to nie podejrzewał , żył w zgodzie ze wszystkimi , był otwarty na ludzi. Zakradł się do tajnej biblioteki by skosztować wiedzy pradawnych , miał zostać tam tylko na chwilę ale pragnienie wiedzy go zgubiło , przyłapano go na gorącym uczynku. Tylko ze względu na to , że był utalentowany nie skazano go na śmierć. Oryginalna kara była pomysłem młodej , ładnej kobiety która również się tu wybrała. Gonen najbardziej bał się , że kiedyś przestanie trenować. Doskonalenie umiejętności to jedyna droga do ideału człowieczeństwa.

Ostatnio edytowany przez Greyu (2010-04-27 15:45:37)

Mężczyzna wstał krawędzi dachu i podszedł do jego centralnej część gdzie widać było zamkniętą stalową klapę z jakimś mechanizmem. Wyjął wtedy z kieszeni mały okrągły przedmiot z dwiema zębatkami i wsadził go do dziury w klapie. Seya przekręcił klucz najpierw w lewo, potem w prawo i gdy usłyszał stuknięcie pociągnął za dźwignię leżącą tuż obok klapy. Wtedy to wyskoczyła ona o kilkanaście centymetrów i przesunęła się do przodu. Mężczyzna natychmiast wyjął klucz i szybko wszedł przez klapę która powoli zaczęła się zamykać. Szabrownik zszedł po schodach zamontowanych na częściach starego wagonu. Już z góry zobaczył grupkę przybyszów rozmawiających z Fahrenem; podszedł jak najbliżej nich i oparł się o blaszaną ścianę jednego z "domków".

-Tutaj każdy mówi do mnie po prostu Fahren. No... część mówi do mnie dziadku lub wujku. Ale Cię to nie dotyczy. -odezwał się starzec- Bez jakichś formalnych zwrotów grzecznościowych. Miło mi Cię powitać w naszym domu. -spojrzał na stojącego za nim bogato odzianego mężczyznę- To jest Akachi, jest moim doradcą i zarazem wnukiem. Jeżeli możesz chłopcze, to idź do kuchni i poinformuj Chejiego by przygotował naszym gościom jakiś poczęstunek. -następnie ponownie zwrócił się do rytualistów- Po tak długiej i mozolnej podróży jesteście pewnie zmęczeni i głodni? Nie mamy zbyt dużo zapasów, sami dobrze wiecie jak trudny okres roku teraz panuje, jednak nie zaszkodzi jeżeli trochę wam damy do zjedzenia.
Wszyscy Rytualiści zgodzili się na przyjęcie poczęstunku. Ponownie odezwał się Technokrata:
-Może do czasu aż nasz kucharz przygotuje dla was posiłek, oprowadzę was po naszym domu i opowiem wam co i jak? Zwałszcza tobie Gonenie powinno się to przydać skoro masz tu zamieszkać na dłużej.

Akachi

~Tak, co on myśli, że nie mamy nic lepszego do roboty? No dobra, aktualnie nie mamy, ale to chyba nie powód by robić z nas gości od brudnej roboty? -odezwał się głos w twojej głowie.

Akachi

Przekazałem polecenie naszemu kucharzowi z niebywałą to niechęcią wobec tak poniżającego dla mnie zajęcia.
- Chejiego. Przygotujcie sześć... a nie... siedem porcji waszego wybornego posiłku, dla nowo przybyłych gości.
Nie czekając na odpowiedź wykonałem gest szacunku kładąc prawą dłoń na lewej piersi pochylając się nieznacznie.

Powoli kieruję się w stronę miejsca w którym to zastanę Technokratę z całością przybyłych. Miejsca w którym spodziewam się zastać zacną całość.

Po drodze, nie ukrywając, zastanawiam się...
- Czego mógł poszukiwać Egzorcysta w "pewnej bibliotece"?

Zsunąłem okulary po czym zwyczajnie podrapałem zmęczony nimi nos...
- Czy to symbol nowego początku który tak wyczekujemy?

Poprawiłem to okular, mówię już to głośno...
- Wiem. Przecież wiem. To moje wyczekiwanie. Ichi... daj mi wiarę.

Zatrzymałem się, rozejrzałem po miejscu w którym to teraz znajduje się... bynajmniej jeszcze nie jestem u celu...

Ostatnio edytowany przez Alekssy156 (2010-04-28 00:16:50)

Akachi

Cheji siedział jak zwykle w kuchni, przy stoliku czytając po raz -etny swoją książkę kucharską, będącą eksponatem z dawnych dziei. To z powodu tej lektury ten mężczyzna zainteresował się kuchnią i gotowaniem. Z tego też powodu zamienił się z wysportowanego szabrownika w pulchną kluskę która rzadko rusza się dalej niż 50 metrów od siedziby klanu.
Mężczyzna przytaknął głową.
-Dobra, tylko skoczę po coś do magazynu. -powiedział i szybko ruszył w jego stronę.
Wyszedłeś z budynku i zobaczyłeś rytualistów idących powoli w stronę w którą kierował się też Cheji. Ruszyłeś za nimi, przez chwilę idąc koło Chejiego.

Wszyscy

-Pokutę wymyślił twój klan. -odezwał się Fahren- Dla nas jest to jak nagroda, gdyż w końcu będziemy mieli w Klanie Egzorcystę, który będzie mógł chronić nas przed upiorami. Dotąd przy każdej oznace opętania kogoś czy nawiedzenia trzeba było wysyłać kogoś do Rytualistów bo Egzorcystę i jeszcze do tego płacić.

Fahren ruszył wolnym krokiem postukując swoją laską o kamienne podłoże. Wszyscy ruszyli za nim, dołączyła także grupka co młodszych dzieci które z zaciekawieniem na twarzy przyglądały się gościom. Fahren zaczął opowiadać:
-Mieszkamy tu od dość niedawna, bo praktycznie niecałych dwudziestu zim... heh, wiem, brzmi to dziwnie gdy mówi się o zimie w takiej krainie. Jednak jak widzicie nieźle się już urządziliśmy. Ściany zrobione są z żelaza o metrowej grubości, więc nie ma praktycznie takiej istot która by je przebiła, dzięki czemu nie mamy się zbytnio czego martwić. Cały kompleks ocieplany jest przez ogromny piec leżący w podziemiach, i ulepszony przez system klimatyzacyjny.

Mężczyzna przerwał na chwilę gdyż musiał trochę namęczyć się by zejść bezpiecznie z wysokiego stopnia na tory. W tym momęcie grupkę wyminął dośc pulchny mężczyzna w kucharskim fartuchu, który tylko przytaknął na powitanie wszystki. Do grupki dołączył Akashi.

Starzec kontynuował opowieść o klanie i jego siedzibie. Grupka minęła wagon położony najbliżej ściany.
-To jest największe przejście w naszej siedzibie. Rzadko jest otwierana gdyż służy tylko do wynoszenia na zewnątrz skonstruowanych przez nasz klan egzoszkieletów. To takie duże maszyny, aktualnie służące tylko do prac w wykopywaniu i przewożeniu węgla.

Grupka ruszyła dalej, i minęła dużą klatkę z prostokątną dziurą w ziemi, z której po chwili wyjechała jakaś platforma na której stał Cheji z wiadrem w którym było trochę mięsa.
-Magazyn. Jeżeli Gonenie będziesz chciał kiedyś coś zjeść, to musisz pogadać z kimś kto posiada do niego klucz. Jednak nie będziesz mógł brać ile Ci sie podoba, wyznaczamy dzienne racje żywnościowe dla każdego mieszkańca klanu.

Ruszył dalej, wskazał wagon którym Rytualiści wli do siedziby i wytłumaczył że służą one za wartownie, i choć są najsłabszym punktami pod względem grubości murów to miotacze ognia nie pozwolą nikomu się tędy przedrzeć. Następnie grupa minęła zawaloną część siedziby, przy której postawiono nieduży ołtarzyk, najwidoczniej ku czci technoklanyckiej Egzarchini - Pani Arisu.
-Niestety podczas budowy siedziby ta część konstrukcji się zawaliła. Na szczęście nie było ofiar, a resztę dachu udało się wzmocnić przed zawaleniem. -grupa dostrzegła jakąś kobietę która przyglądała się ścianie, postukiwała w nią, a potem zapisała coś na kartce papieru- Codziennie cała konstrukcja jest sprawdzana dwukrotnie przez specjalistów. Pozwala to na wczesne wykrycie uszkodzeń i im zapobieganiu. -wyjaśnił Fahren.

Grupka doszła do schodów prowadzących pod ziemię. Zeszli po nich i wtedy Fahren się zatrzymał.
-Dalej nie ma sensu iść. Tuż po lewej jest więzienie, choć na razie nikogo nie przetrzymujemy więc niektórzy mieszkańcy naszego klanu tam sypiają. Następnie jest pomieszcienie z piecem którego nazywamy Wielkim Toichim. Tuż na wprost jest pracownia węglarzy czyli osób zajmujących się restaurowaniem i obsługą pieca i klimatyzacji. A po prawej mamy laboratorium do którego wstępu mieć nie będziesz. Przykro mi ale nasze badania są tajne.
-A nad czym tak pracujecie? -odezwała się skąpo odziana rytualistka.
-Nie martw się, wszystko jest zgodne z Tradycją. Po prostu nie chcemy pokazywać wyników naszej pracy komuś, komu możemy je potem sprzedać.
-A myślałam że pracujecie dla dobra wszystkich Unitów?
-Oczywiście, ale czy ktoś zabroni nam przy tym trochę zarobić? Dzięki temu mamy później fundusze na kolejne badania. Czyż nie mówię dobrze Akachi? Ichi tym bardziej się z tym powinien zgadzać?

Akachi

~Ma rację, pieniądza dobra rzecz. -odezwał się przodek.

Ostatnio edytowany przez Lasard (2010-04-30 09:18:51)

Seya

Kiedy zauważył to co się stało  odpiął swój skórzany płaszcz i ściągną go aby pokazać się w  swoim standardowym  ubraniu kiedy to uczynił skłonił się i powiedział:

-Witam przybyszy z dalekich stron nazywam się Seya i jest mi niezmiernie miło powitać was przepraszam że dopiero teraz to mówię ale wcześniej nie było okazji.

Po tych słowach znowu założył na siebie skórzany płaszcz i sięgną do kieszeni aby wyciągnąć jedną z swoich zabaweczek które często robił w domu a był to bardzo mały piesek z zębatek i kilku żarówek i przełącznika, który jak się przełączył to piesek ożywał.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(http://i446.photobucket.com/albums/qq18 … Dante4.jpg)<----Wygląd mojej postaci oczywiście bez miecza.

Ostatnio edytowany przez Bartek (2010-04-30 21:42:48)

Seya

W czasie wymawiania tych słów uścisną wyciągniętą dłoń.

-Miło mi cię poznać Gonenie i myślę że spodoba ci się tutaj.

Kiedy ją puścił spojrzał na dziewczynę do której wcześniej mówił Gonen i kiedy wrócił wzrokiem do niego zapytał:

-Powiedz mi jak ma na imię twoja towarzyszka? Bo jestem ciekawy jej imienia

Akachi

Towarzyszy wam prezentując dumę swojego to oblicza - wyprostowany, dłonie splecione razem za plecami - przygląda się i mierzy każdego z osobna aż do zapytania Technokraty.

Patrzy to z dumą i wyższością godną możnego odpowiada wprost to do kobiety:
- Obrót pieniądza jest bardzo istotny. - bez chwili zamyślenia - Bez sprzedaży, kierując się dobrem Unii, to miejsce dawno by już upadło i dawno udalibyśmy się gdzieś to indziej.

Palcem wskazującym poprawił to okular, zastanowił się teraz wyraźniej.
- Proszę nie sądzić nas przez ten pryzmat - wyraźnie zarecytował - "wspólnego dobra" gdyż kierujemy się dobrem dbając o nas samych...

Skierował wzrok w stronę Fahrena. Ta sama, dumna poza arystokraty.
- Ichi jest bardzo rad słysząc mądrość wspólną nam wszystkim Fahrenie.

Dłoń skierował to w geście zaproszenia czy bardziej... pośpieszenia całej to grupy.
- Proszę. Chodźmy dalej. Jestem pewien, że niedługo rozpocznie się wymierzony okres pokuty.