Sympatyczne książki, dobrze się je czyta. Polecam dla przedziału wiekowego 10-15 lat, później raczej będą się wydawać już trochę zbyt dziecinne. Chociaż, książki te mają swoje druge, głębsze dno, ale to chyba można dostrzec dużo później. Wtedy to już tak lepiej czytać je mając skończoną 30-kę. Jeżeli jesteście powyżej 15-ki i przed 30-ką, odłóżcie sobie te książki na później.
Na swoim pierwszym poziomie książka opowiada o małych ludzikach, które zagubione w świecie ludzi starają się odnaleźć swój dom. Okraszone jest to pratchettowskim humorem (jak na jego możliwości na średnim poziomie).
Drugie dno można odczytywać różnorako: jest tam (moim zdaniem) i parodia (albo i nie?) systemów politycznych i polityki samej w sobie, religii, relacji damsko-męskich, konfliktów pokoleń, różnic międykulturowych itd...
Jeżeli lubicie Pratchetta, nie rozczarujecie się. Jeżeli nie lubicie, to i tę książkę sobie odpuście. A jeżeli go nie znacie, to stosujcie się do przedziału wiekowego podanego przeze mnie wyżej.

Czytałem pierwszą część i była całkiem fajna - sporo pomysłów i fajny humor, chociaż chyba gorsze od co lepszych część ŚD. Ogólnie godne uwagi.

Gladin napisał:

Drugie dno można odczytywać różnorako: jest tam (moim zdaniem) i parodia (albo i nie?) systemów politycznych i polityki samej w sobie, religii, relacji damsko-męskich, konfliktów pokoleń, różnic międykulturowych itd...

Ano. Bardzo lubię takie coś. Podobną tematykę staram się eksplorować w mojej "autorce", chociaż bardziej, hmm, dosadnie ;).